Psychoterapia indywidualna dla młodzieży od 15 roku życia

Jeśli...

przeżywasz coś trudnego – np. czujesz się nierozumiany przez rodziców, odrzucony przez rówieśników, inny, masz trudność z określeniem własnej tożsamości, straciłeś kogoś bliskiego, jesteś nieszczęśliwie zakochany… – i nie masz z kim o tym porozmawiać;
jesteś ciągle smutny, przygnębiony, nie masz energii, źle sypiasz;
czujesz się bezradny, sfrustowany, masz ciągle poczucie winy, ataki złości lub lęku, fobię społeczną;
unikasz szkoły, masz coraz większe kłopoty z nauką, źle czujesz się w klasie;
masz problemy z jedzeniem lub odżywiasz się w sposób zagrażający zdrowiu (głodzisz się lub objadasz się);
żyjesz w ciągłym stresie, napięciu, okaleczasz się lub masz myśli samobójcze;
przeżywasz tak dużo silnych uczuć, że utrudnia Ci to codzienne funkcjonowanie;
sięgasz po środki psychoaktywne (papierosy, alkohol, narkotyki) lub wydaje Ci się, że jesteś uzależniony od Internetu;
masz rózne objawy somatyczne (np. bóle głowy, brzucha, duszności, kołatania serca itp.) niedające się wyjaśnić za pomocą badań lekarskich;

… możesz zgłosić się na konsultację i uzyskać pomoc.

Kiedy pomoc psychologiczna dla nastolatka jest dobrym pomysłem?

Młoda osoba w okresie dojrzewania przeżywa różnorodne trudności i dylematy związane z budowaniem własnej indywidualności, określaniem swojej tożsamości i separowaniem się od rodziców. Mogą temu towarzyszyć niepokojące zachowania, silne gwałtowne reakcje emocjonalne i somatyczne, które zazwyczaj – przy wsparciu i zaangażowaniu rodziców – nie zakłócają w sposób istotny funkcjonowania nastolatki/nastolatka.

Jeśli występują stany lękowe, depresyjne, niepokojące objawy somatyczne (np. bóle głowy, żołądka, serca) lub niekorzystna zmiana zachowania, które utrzymują się dłuższy czas i nasilają dyskomfort/cierpienie młodej osoby – warto skontaktować się z psychologiem.

Mogą to być sytuacje kiedy:

w życiu młodej osoby dzieje się coś, co jest dla niej/dla niego dużym obciążeniem emocjonalnym (np. odrzucenie przez grupę rówieśniczą, zawód miłosny, konflikt z nauczycielem, strata bliskiej osoby, znacząca zmiana w systemie rodzinnym i inne);
zauważasz, że Twoje dziecko podejmuje szkodliwe dla siebie zachowania (okalecza się, sięga po alkohol, używki, głodzi się lub nadmiernie objada, większość czasu spędza on-line);
rozładowuje napięcie i lęki poprzez rytuały, czynności natrętne, tiki;
rezygnuje z ulubionych aktywności, wycofuje się z kontaktów, unika szkoły, ma coraz większe trudności z nauką;
czuje się zmęczone, przygnębione, występują duże wahania nastroju, drażliwość, obniżona samoocena, poczucie winy, myśli rezygnacyjne.

Jak wygląda pomoc psychologiczna dla nastolatka?

Terapia psychologiczna dla nastolatka zaczyna się od konsultacji diagnostycznej.

Na pierwsze spotkanie zapraszam młodą osobę razem z rodzicami (konieczna jest ich zgoda na leczenie). Podczas spotkania omawiamy problemy, z jakimi zmaga się młoda osoba oraz ustalamy plan działań i zasady współpracy.

Późniejsze sesje odbywają się regularnie, zwykle raz w tygodniu – to czas, kiedy młoda osoba może lepiej poznać siebie, zrozumieć, co się z nią dzieje i jak może sobie lepiej radzić w trudnych sytuacjach, uzyskać większą świadomość własnych pragnień, możliwości i ograniczeń, a także nabywać nowe umiejętności i rozwijać swój potencjał.

To, o czym rozmawiamy w gabinecie, objęte jest tajemnicą zawodową.

W procesie leczenia nastolatka istotne jest wsparcie rodziców (psychoedukacja).